Hoera! Mijn eerste open dag zónder dat ik zelf een studie zoek. Ik sta aan de andere kant deze keer, want mag samen met onze opleidingsmanager Nathalie en mijn collega’s Dionne, André en Arjen iets vertellen over onze studie Logistics Management aan de Hogeschool Utrecht. En, zeer belangrijk, ook samen met Ezri, Lieke en Owen, een 3ejaars en twee 2e jaars studenten. Onze klanten dus, zeg maar. Zij kunnen namelijk vertellen of hetgeen wij als enthousiaste vakidioten vertellen in de praktijk daadwerkelijk klopt. Fijn voor open dag-bezoekers. In mijn HBO-bekwaamheidslessen leerde ik het al: ‘Bart jij bent nu 51 en de studenten zijn 18, maar over 5 jaar ben jij 56 en zijn de startende studenten nog steeds 18. Wees je ervan bewust dat de identiteitskloof alleen maar toeneemt. Bovendien ben jij dan wel reuze enthousiast over dit mooie vakgebied, maar de student misschien nog niet.’ Een goed advies, want ik voel me weliswaar jeugdig en ben natuurlijk enorm grappig, maar het gaat er niet om hoe ik dat zie. Wel om hoe de studenten het ervaren. Ik weet niet meer wie het zei, maar ik moet denken aan een uitspraak over communicatie die luidt: ‘het gaat er niet om wat jij vertelt, maar om wat zij begrijpen’. Maar goed, terug naar de open dag. Ik ben trots op de 2e en 3e jaars studenten die er vandaag bij zijn. Ze staan ontegenzeglijk dichter bij onze prospects, de Havisten, MBO-ers en VWO’ers. Ze vertellen dat ze de stages zo leuk vinden, hoe de lessen werkelijk zijn en hoe hun contact met de docenten verloopt. De meegekomen ouders hebben een leeftijd die dichter bij die van mij in de buurt komt. We wisselen dan ook blikken van verstandhouding als hun kind er een beetje stilletjes naast staat. Af en toe lijkt het erop dat de ouders meer zin hebben om bij ons te beginnen dan hun kinderen. Er zitten scholieren tussen die zelf op ons afstappen en ook in de mini-lessen vragen durven stellen. Maar er zijn er ook die dit graag over laten aan hun vader of moeder (of hun enthousiaste ouders niet onder controle hebben). Het is leuk om vragen te beantwoorden, onder het genot van een drankje, koek en snackkomkommer. Deze versnaperingen vinden – daarbij speelt leeftijd dan weer geen enkele rol – soepeltjes hun weg naar vele magen. Onze toekomstige studenten zijn jong, heel jong. Een aantal zit zelfs nog in 4 havo of 5 vwo, dus die zijn ruim op tijd aan het warmlopen. Velen weten gewoon absoluut niet wat ze willen worden en dat is superlogisch. Ik wist het zelf ook niet toen ik moest kiezen. Ik koos uiteindelijk voor de economische hoek, maar ben ook gaan kijken bij de Hogere Hotelschool en het Instituut voor Autohandel. Ik leerde dat als je het gezellig vindt in cafés, dit niet automatisch betekent dat het leuk is om erover te leren of later zelf een café te beheren, en dat als je autogek bent (dat was ik toen, dat ben ik nu nog steeds) het niet per se leuk is om ze te verkopen. Mijn bezoekjes aan deze opleidingen waren blijkbaar nodig om dit soort open deuren te ervaren. Na afloop van onze open dag aan de HU dronken we samen nog even een drankje, en manageden onze energieniveaus weer terug naar een acceptabel niveau. Ik moest op de terugweg denken aan het voorlichtingscircus dat honderden opleidingen jaarlijks organiseren: ’s avonds online voorlichting via MS-teams, open dagen op zaterdag met proeflessen, meeloopdagen met propedeusestudenten, websites vol met teksten en filmpjes. Het is me allemaal wat. Je kunt niet zeggen dat opleidend Nederland zijn best niet doet. Eenmaal thuisgekomen vroeg Sabine me: ‘En schat, hoe was het vandaag?’ (ja, ja, wij vinden elkaar nog steeds lief). Ik antwoordde haar dat het een vermoeiende dag was (drie sessies achter elkaar, vele individuele gesprekjes en tussendoor snel wat broodjes naar binnen proppen), maar…ook bijzonder leuk. Onze jongste zoon Max stond ondertussen in de woonkamer te wii-en, u weet wel dat inmiddels oude spel waarbij je met een controller voor de TV gaat staan en een bowlingbal kunt gooien of een tennisbal terugslaan. Hij was de dag ervoor met Sabine, een andere moeder en een paar klasgenootjes naar de jaarbeurs in Utrecht geweest, om zich te oriënteren op een studie na zijn middelbare school. Ik had hem daar nog niet over gesproken, dus ik vroeg: ‘Hoe was het eigenlijk gisteren, ben je nog wat wijzer geworden?’ Hij wii-de een strike en antwoordde ‘Weet ik niet precies, maar ik heb wel een trui gekocht en we zijn naar de MacDonalds geweest.’ Lekker ontnuchterend antwoord. Dat plaatst alles weer even in perspectief. Want als je zelf intensief met iets bezig bent – zoals een open dag – dan maak je het belang of effect ervan altijd wat groter dan het in werkelijkheid is. Zo werkt dat nou eenmaal. Diezelfde avond speelde ik met Max nog een paar potjes wii-golf. Dat bleek een heuse win-winsituatie. In die zin dat Max steeds won, maar ik mooi weer even wat samen met mijn zoon had gedaan.
Meester Bart wenst u een fijne dag, en mocht u geïnteresseerd zijn geraakt, zie: Hbo-opleiding Logistics Management voltijd bachelor | Hogeschool Utrecht (hu.nl)