Miep miep! Njaaaauwn! We zitten in een logistieke ratrace van alsmaar sneller. Maar is dat eigenlijk wel nodig? Soms wel, soms is het inderdaad nodig. En soms is het gewoon erg fijn. Maar als bedrijven die snelheid aan álle klanten bieden en elkaar nadoen, eindigt iedereen met steeds snellere leveringen, maar zon¬der onderscheidend vermogen. Lang leve de marktwerking! Je kunt tegenwoordig tot steeds later bestellen en het toch al de volgende dag krijgen, dezelfde dag of binnen een uur. Nou begrijp ik dat heus wel voor versgebakken pizza’s of voor onderdelen die in een kapotte installatie moeten worden gemonteerd (sorry, maar ik werk nou eenmaal bij Technische Unie). Niet zozeer voor een boek of een trui. Het is daarom ook een goede ontwikkeling dat je steeds vaker in webshops kunt aangeven dat het ook later geleverd mag worden. Haasten blijkt overigens achteraf regelmatig onnodig.
U heeft vast wel eens met grote spoed het brood gesmeerd voor de kinderen om vervolgens aan te sluiten in de file. Of tussen de beeldbelafspraken door uw bank proberen te bellen: ‘er zijn drie wachtenden voor u, wist u dat u heel veel informatie gewoon op onze…..’ Ja, dat weet ik, verdorie, ik pak juist de telefoon omdat ik het daar niet kan vinden, en uw chatbot duidelijk nog ingewerkt moet worden! Sorry, ik liet me even gaan. Wat ik maar wil zeggen: we haasten ons van oponthoud naar oponthoud. Maar er is hoop. Je kunt best wat dingen doen om op tijd te leveren, zonder dat het met grote haast moet worden afgehandeld. Slowgistics.
Het is natuurlijk een absurd idee, maar misschien kunnen we gewoon wat beter plannen? Of meer differentiëren tussen wat snel moet en wat langzaam kan. En als dat allemaal niet helpt, vraag dan aan de klant (wiens zending niet op tijd klaar zal zijn) of deze een dagje later mag worden geleverd. U zult verbaasd staan hoe vaak dit eigenlijk helemaal geen probleem is. Als we er maar over communiceren. Maar…hoor ik u denken: ‘Bart, gaat jouw logistieke hart dan niet sneller kloppen van al die snelle oplossingen? Jij bent met je jolige columns toch een vertegenwoordiger van ons vakgebied? Schande!’ Ja, ik houd van logistiek, en ja ik geniet van snelle en nieuwe oplossingen. Toch zie ik het als mijn plicht om af en toe eens stil te staan bij de zin van dit alles. Zeker als het niet nodig is, en leidt tot milieubelasting, onnodig hoge kosten, stress en gebroken nachten voor logistieke medewerkers. We verkiezen al vaak genoeg welvaart boven welzijn. Daar mag best wat meer discussie over komen.