Over Bart

Wie ben jij, Bart?
‘Dat is natuurlijk een onmogelijke vraag, maar goed, ik doe een poging. Ik woon samen met mijn vriendin en onze twee zoons en prijs me zeer gelukkig met dit gezin. Bovendien heb ik fijne familie, fijne vrienden, fijne buren, fijne collega’s, fijne studenten en fijne klanten. Fijn, hè?’

Ja, dat kan je wel zeggen. Je houdt van mensen, begrijp ik?

‘Ja, ik vind het lekker om mensen om me heen te hebben, want ik houd van contact en gesprekken, maar ik kan ook genieten van de rust van het alleen zijn. Ik wandel en fiets graag in de natuur. Sinds een poosje vaar ik ook regelmatig in ons sloepje ‘Prins Heerlijk IV’. Als ik er in stap, ga ik gelijk op de geniet-stand en laat ik de rest even achter aan wal. Ik sport graag en veel en ook lees en schrijf ik als ik daar tijd voor heb en zin in heb. Schilderen doe ik pas met plezier als ik eenmaal bezig ben, want ik ervaar een grote drempel om aan een leeg canvas te beginnen.’

Waarom?

‘Omdat ik tegen mezelf zeg dat het een heel goed schilderij moet worden. Dat slaat natuurlijk nergens op, maar ja. Ik zie in mijn hoofd al voor me hoe het eindresultaat eruit moet gaan zien en
dan zinkt de moed me in de schoenen, omdat ik voel dat me dat nooit gaat lukken. Als ik wat meer tijd en rust heb, ga ik proberen dat prestatiegerichte los te laten en hoop ik weer meer te schilderen.’

Maar ga verder, je was bezig met wie je bent

‘O ja, nou verder zie ik vaak het mooie of grappige in van bepaalde situaties en heb ik een groot vertrouwen in het goede in de mens. Ook word ik blij van het doen van spelletjes en van mooie auto’s. Heb je nu een beetje beeld? Ik kom niet veel verder dan dit, sorry.’

Jazeker, ik begin beeld te krijgen. Wat vind je belangrijk in het leven?

‘Bij het schrijven van Het Pakhuis ontdekte ik drie kernwaarden die bij me passen:

1. verantwoordelijkheid nemen

2. kwetsbaarheid tonen

3.  relativeren.

Ik koppelde dat aan de hoofdpersoon, maar dat element uit het boek ging ook een beetje over mezelf. Die kernwaarden zijn zowel in werk- als in privésituaties toe te passen.

Die eerste kernwaarde is voor mij de basis: het heeft te maken met doen wat je moet doen, met betrouwbaarheid en met accepteren dat je daden consequenties hebben.

Die tweede maakt leren en ontwikkelen mogelijk, want pas als je je open stelt en laat zien wat je nog niet beheerst of waar je mee zit, kunnen anderen je helpen. Ik vind het overigens niet altijd makkelijk om hulp te vragen, liever ben ik zelf de helper.

En met die derde kan je veel kanten op. Relativeren haalt de druk af van alsmaar moeten presteren en het voorkomt dat je jezelf te belangrijk gaat vinden. Soms slaat het meten van prestaties en het streven naar steeds beter namelijk een beetje door, vind ik. Bij relativeren hoort voor mij ook het uitzoomen van je eigen situatie of uitzoomen van je eigen afdeling, en het grotere geheel zien. In dat grotere geheel ligt namelijk de echte waarde. En humor is natuurlijk relativeren bij uitstek, een heerlijk middel om even te ontspannen. Tot slot gaat relativeren voor mij over de wijsheid om in bepaalde situaties de juiste keuzes te maken. Dat van die wijsheid lukt natuurlijk beperkt, maar ik vind het wel belangrijk om er naar te streven.

Verder vind ik het belangrijk dat we een beetje aardig zijn voor elkaar, er is al ellende genoeg. Het is fijn als iemand aardig tegen jou doet, maar het is ook fijn om aardig tegen andere mensen te doen. En tegen jezelf, niet te vergeten.’

Ja, daar zit inderdaad wat in, ook dat laatste. Wat ik je ook nog wilde vragen: waarom ben je eigenlijk naast je werk gaan schrijven over werk-gerelateerde onderwerpen?

‘Dat schrijven is een beetje een uit de hand gelopen hobby. Ik begon bij evofenedex voor het werk artikelen en columns te schrijven, en later bij TNO rapporten en een eerste boek. Steeds over logistiek en supply chain management en sinds ik les geef ook over lesgeven.

Schrijven is voor mij nadenken, het is ordenen van gedachten, het is ontdekken wat ik nou eigenlijk ergens van vind of welke structuren achter bepaalde gedragingen of gebeurtenissen zitten. Het is ook leren, want net als met lesgeven geldt voor schrijven dat – doordat ik er zo bewust mee bezig ben – ik er zelf misschien nog wel het meest van leer. Ik hoor ook graag wat lezers of studenten vinden van de dingen die ik doe, om te horen of mijn verhaal landt, en om hun feedback te gebruiken om me verder te ontwikkelen.’

Is het net zo moeilijk om aan een lege pagina te beginnen als aan een leeg canvas?

‘Nee, zeker niet. Schrijven gaat vanzelf, kan ik elk moment doen. Maar ik wilde nog iets zeggen over de vraag waarom ik schrijf. Het is namelijk vooral leuk om te doen. Dat is natuurlijk het belangrijkste. Ik creëer graag iets. Het zoeken en vinden van aansprekende formuleringen om die vervolgens de wereld in te slingeren, schept voldoening. Als ik een mooie zin te pakken heb, kan ik zelfgenoegzaam achter mijn computer zitten en hardop tegen mezelf zeggen: ‘goed bezig, Bart’. Echt waar.

Ik hoop dat mensen bij het lezen van mijn blogs en boeken iets opsteken en af en toe een glimlach op hun gezicht krijgen, zeg maar het aloude ‘ter leering ende vermaeck’. En als ik eerlijk ben is het ook fijn om waardering te krijgen voor wat ik schrijf, het draagt bij aan zelfvertrouwen.’

En qua werk, wat heb je eigenlijk voor werk gedaan in je carrière?

‘Ik had nooit echt een carrière pad voor ogen. Ik werkte wel altijd op het gebied van logistiek en supply chain management. Als medewerker, adviseur, onderzoeker en vaak als manager. Bij zes
organisaties. Drie keer in wat ik noem een ‘arena-baan’: dus daar waar de logistiek echt plaatsvindt in de praktijk – de arena zeg maar – bij drie verschillende bedrijven: SCA Hygiene Products, Van
Nieuwpoort Groep en Technische Unie. En drie keer in een ‘tribune-baan’, waarbij je onderzoekt, adviseert, schrijft, en opleidt met het doel de mensen in de arena-banen bij te staan. Bij belangenorganisatie evofenedex, onderzoeks- en adviesinstituut TNO en in het onderwijs bij Hogeschool Utrecht (opleiding Logistics Management) en daarnaast als zelfstandige. Ik combineer het lesgeven aan studenten aan de HU met mijn eenmanszaakje BartsWoorden van waaruit ik mensen in het logistieke bedrijfsleven opleidt, blogs en boeken schrijf en af en toe een losse klus doe. Ik houd van afwisseling en vermaak me dus wel.’

Oké Bart, we ronden af. Wil je nog iets kwijt?

‘Nou nee, het is wel mooi zo.’

Dank voor dit gesprekje.

‘Graag gedaan, jij ook.’