Mama, mag ik een ijsje?”
“Nee, schat, deze keer niet.”
“Maar mama, vorige keer mocht ik ook een ijsje.”
“Ja schatje, dat was omdat we toen nieuwe kleren hadden gekocht.”
“Maar, mama, ik ben gevallen.”
“Nee, lieverd, we moeten nu echt gaan om je zusje van de crèche halen.”
“Wèèèèèèèh…”
“Hè, niet zo zeuren. Nou, goed dan, maar wel eentje van een euro.”
Oké, ik geef toe: ouders hebben geen mission statement op papier staan, geen overzicht van diensten die ze aan hun kinderen aanbieden, en ook al geen leveringsvoorwaarden. Maar zeg nu zelf, er zijn toch echt wel wat parallellen tussen de relatie ouder-kind en die tussen bedrijf en klant. Beide partijen willen wat van elkaar. Vraag en aanbod, geven en nemen, de basis in menig logistieke keten. Als bedrijf wil je bovendien dat klanten bij jou aankloppen, en niet ergens anders. Je wilt er voor ze zijn. Niet alleen voor de basisbehoefte, maar ook voor dat beetje extra.
“Kun je alsjeblieft iets extra’s voor deze klant doen?”
“Nou nee, dat kan niet zomaar, hoor.”
“Maar vorig keer kon het ook.”
“Ja, maar toen zei je dat het moest om een fout van onszelf te corrigeren.”
“Maar nu heb ik het al beloofd, en de nieuwe tender zit eraan te komen.”
“We kunnen toch niet bezig blijven?”
“Nee, maar nu moet het echt.”
“Oké dan, maar ik belast de kosten wel naar jullie door.”
Het gaat allemaal om aandacht.